Για να μη σας κρατάω άλλο σε αναμονή, παρακάτω θα βρείτε τη συνέντευξη της συγγραφέως. Απολαύστε την…
1. Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας.
Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα. Τα παιδικά μου χρόνια τα έχω συνδυάσει με τα ανέμελα καλοκαίρια στην πατρίδα μου, το Ναύπλιο. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να ζω αργά και όσο πιο ήρεμα επιτρέπουν οι συνθήκες της ζωής, σε μεγαλύτερη επαφή με τη φύση και με τον ίδιο μου τον εαυτό.
2. Τι σας ώθησε να εκφραστείτε μέσα από το γραπτό λόγο.
Η γραφή ήρθε στη ζωή μου αυθόρμητα, σε μια θλιμμένη περίοδο, ίσως για να κρατήσει τις ισορροπίες. Είναι ένα δώρο ζωής το οποίο τιμώ και σέβομαι. Ξεκίνησα το 2013 με παιδικό μυθιστόρημα, η σκέψη μου ήταν να γράψω την ελληνική εκδοχή του Μικρού Νικόλα που αγαπούσε πολύ ο γιος μου, και μέχρι τότε δεν υπήρχε αντίστοιχο ελληνικό graphic novel. Το εγχείρημα πέτυχε με την τριλογία «Το Ημερολόγιο ενός Κακομαθημένου» και την ίδια χρονιά προχώρησα σε μυθιστόρημα ενηλίκων.
3. Μπορείτε να περιγράψετε το ταξίδι που ξεκινά για ένα συγγραφέα από τη στιγμή που θα συλλάβει την ιδέα για το καινούργιο βιβλίο μέχρι τη στιγμή που θα το πάρει τυπωμένο στα χέρια του;
Είναι δύσκολο να το περιγράψω καθώς είναι ένα κράμα συνειδητών και ασυνείδητων καταστάσεων. Λέω συχνά πως οι ιστορίες σε βρίσκουν, δεν τις επιλέγεις, εκείνες έρχονται σε εσένα με έναν μυστικό τρόπο σα να σου δίνουν το σύνθημα. Στην αρχή πάντα το τοπίο είναι θολό, σα να μεταφέρεσαι ξαφνικά σε ένα άγνωστο μέρος, μια άγνωστη εποχή. Αναρωτιέσαι πώς βρέθηκες εκεί, για ποιο λόγο, ποια μονοπάτια πρέπει να ακολουθήσεις. Στο τέλος της διαδρομής έχουν ξεκαθαρίσει όλα, έχεις πάρει τις απαντήσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε η ιστορία σου είναι σα να υπήρχε ήδη εκεί για εσένα, μόνο που εσύ δεν το γνώριζες. Όταν το βιβλίο εκδοθεί, έχει ολοκληρωθεί πλέον κάθε αλληλεπίδραση, έχουν κοπάσει τα συναισθήματα, δεν μου ανήκει πια, είναι έτοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του, κι εγώ το επόμενο.
4. Στο βιβλίο σας παρελθόν και παρόν συναντώνται και συγκρούονται. Πιστεύετε ότι το ίδιο γίνεται και στην πραγματικότητα; Κουβαλάμε μέσα μας το παρελθόν και κατά πόσο αυτό επηρεάζει το ποιοι είμαστε ή γινόμαστε;
Τα βιβλία είναι καθρέφτης της ζωής, πολλές φορές μάλιστα η ζωή μάς εκπλήσσει τόσο που ξεπερνά κάθε φαντασία. Ο κάθε ένας από εμάς κουβαλά το παρελθόν. Μνήμες, εικόνες, εμπειρίες, μαθήματα. Ωστόσο το παρελθόν, έχει την τάση να στοιχειώνει τις ζωές των ανθρώπων, να τους παγιδεύει εκεί ώστε να μην μπορούν να ζήσουν το παρόν. Με αυτό ασχολήθηκα στο τελευταίο μου βιβλίο, ένα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από την Μικρασιατική Καταστροφή, με κεντρικά πρόσωπα τρείς γυναίκες, γιαγιά, μάνα και κόρη που ζουν η κάθε μία το δικό της δράμα με φόντο τη Σμύρνη του ’22.
Δεν συνηθίζω να γράφω αυτοβιογραφικά με την έννοια του όρου. Κάθε βιβλίο όμως, είναι μια βαθιά εσωτερική υπόθεση του δημιουργού, κουβαλάει τον ψυχισμό του και αυτό είναι κάτι περισσότερο από βιογραφικό.
6. Κατά πόσο επηρεάζεστε από την επικαιρότητα στην προσπάθειά σας να βρείτε το θέμα του επόμενου βιβλίου σας;
Το παρελθόν, ασκεί μια ιδιαίτερη έλξη. Γοητεύομαι να γυρίζω πίσω στο χρόνο και να σκαλίζω εποχές που έχουν το άρωμα της νοσταλγίας. Ωστόσο, στο τελευταίο μου μυθιστόρημα «Σμύρνη – Κυνήγι Μαγισσών» που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 στο αποκορύφωμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, ένιωσα όλη αυτή η δραματική κατάσταση να δημιουργεί μια γέφυρα μέσα στο χρόνο, γιατί γνώριζα πολύ καλά το βλέμμα των ανθρώπων για τους οποίους έγραφα, την απόγνωση, την τρέλα του πόνου, και συνειδητοποίησα πως ενώ έγραφα για το 1922, είχα τους ήρωες μπροστά στα μάτια μου. Ίσως, λοιπόν, η επικαιρότητα να μην είναι ακριβώς το σήμερα, αλλά οι κύκλοι της ιστορίας που δυστυχώς επαναλαμβάνεται.
7. Στο βιβλίο σας οι πρωταγωνίστριες δεν παντρεύονται τελικά τον έρωτά της ζωής τους εξαιτίας της τότε κοινωνικής τους θέσης και φοβούμενες την κοινωνική κατακραυγή. Θεωρείται ότι αυτά τα δύο είναι ανασταλτικοί παράγοντες για έναν έρωτα ακόμα και σήμερα;
Τα κοινωνικά στερεότυπα ανέκαθεν είχαν τη δύναμη να οδηγούν τους ανθρώπους σε ψυχολογικούς εγκλωβισμούς. Η προσωπική μου θέση βρίσκεται στο στίχο του Ελύτη… «πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι»
8. Ποιες ώρες της ημέρας σας αρέσει να γράφετε;
Όταν είμαι σε διαδικασία γραφής, στρατεύομαι ασυνείδητα. Ξυπνάω νωρίς το πρωί πριν ακόμα ξημερώσει. Νομίζω πως είναι οι πιο δυνατές ώρες της ημέρας.
9. Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική σας ημέρα;
Ίδια με όλες τις εργαζόμενες μητέρες. Κάποτε την καθημερινότητα τη ζούσα με περισσότερο άγχος, πλέον προσπαθώ να την απολαμβάνω όσο περισσότερο μπορώ, σταματάω πολλές φορές μέσα στην ημέρα, ψάχνω τον ουρανό, παρατηρώ τα χρώματα, τα σύννεφα, τα πουλιά, τα βλέμματα. Θα απολαύσω μια ταινία, μια συζήτηση, έναν περίπατο και στο τέλος της ημέρας θα αποφορτιστώ με ένα βιβλίο. Όσο δύσκολη και να είναι μια ημέρα, στο κλείσιμό της αναζητώ τις ουσιαστικές στιγμές που ευτύχισα να ζήσω.
10. Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που κυνηγά το όνειρό του να γίνει συγγραφέας;
Να μην σταματήσει να ονειρεύεται, να γράφει, να δημιουργεί, να λυτρώνεται μέσα από τις ιστορίες του και το κυριότερο, να έχει υπομονή. Η υπομονή είναι αρετή και η λογοτεχνία την ενέχει.
11. Ποια είναι τα σχέδια/όνειρά σας για το μέλλον;
Ελπίζω κάποτε να καταφέρω να ζήσω στην επαρχία και να έχω το δικό μου μποστάνι.
12. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι από το επόμενό σας βιβλίο;
Θα μπορούσε να είναι ένα απαλό ιστορικό μυθιστόρημα της Μακεδονίας του προηγούμενου αιώνα, που απορρόφησε τους μεγαλύτερους κραδασμούς της σύγχρονης ιστορίας, ωστόσο, για εμένα αποτελεί μια εξερεύνηση στις ασυνείδητες δυνάμεις της ύπαρξης που όσο βαθύτερα κατανοήσουμε, ίσως τόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να απολαύσουμε το δώρο της ζωής.
13. Ως busy woman θα θέλατε να μοιραστείτε με τις γυναίκες που μας διαβάζουν τρία μυστικά ομορφιάς;
Νομίζω πως η ομορφιά του ανθρώπου συνδέεται άμεσα με την εσωτερική του γαλήνη, το ήρεμο βλέμμα, το χαμόγελο, την αρμονία στις κινήσεις του, ακόμα και την ένταση της φωνής του, και ίσως εκεί να κρύβεται κάποιο μυστικό. Ας αναζητήσουμε την ομορφιά μέσα μας, είναι γνήσια και δεν εκπίπτει στο χρόνο. Ο άνθρωπος, μέσα στον μικρόκοσμό του, έχει την τάση να βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι επιθυμιών που τον κάνει να ζει εναγωνίως. Όλες αυτές οι καθημερινές αγωνίες χαράσσονται πάνω μας. Ας αναλογιστούμε κάποτε, όχι μόνο τι θα θέλαμε να μας χαρίσει η ζωή, αλλά τι θέλει και η ζωή από εμάς. Ή τουλάχιστον, ας την αφήσουμε να μας το διδάξει.
6 Σχόλια
Υπέροχη συνέντευξη!
Συγχαρητήρια!
Το βιβλίο είναι ανάμεσα στα επόμενα αναγνώσματα μου! ❤️
Ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου!!! Να το διαβάσεις στα σίγουρα!!!
Έλενα τώρα κατάφερα να διαβάσω με την άνεση μου και να απολαύσω την συνέντεξη. Συγχαρητήρια για τις καλοδουλεμένες ερωτήσεις σου που συνδύαζαν την γυναίκα με την συγγραφέα. Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά ελπίζω σύντομα. Κάλη http://www.anthomel.com
Ευχαριστώ πολύ Ανθομελάκι μου για το σχόλιο! Εκτιμώ ιδιαίτερα τη γνώμη σου και το ξέρεις σε όλα τα επίπεδα. Σε φιλώ!
Πολύ όμορφη ανάρτηση! Το Φθινόπωρο θέλει όμορφα βιβλία αλλά και ανθρώπους να μας εμπνέουν και αυτή η συνέντευξη είχε και από τα δύο! Περιμένουμε την επόμενη!
Ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ και διαβάζω τόσο όμορφα σχόλια!!! Όλο το χειμώνα θα παρουσιάσουμε βιβλία για μικρούς και μεγάλους αλλά και πολύ ωραίες συνεντεύξεις!