Αλλη αναρτηση ειχα σκοπο να γραψω κι αλλη ξεπεταχτηκε τσουουουουουουπ στο μυαλο μου!!!
Οσο το ζουζουνι ηταν μικρο κι ο υπνος δυσκολος με κυριευε το αγχος να τον αποκοιμησω, να μην κανουμε φασαρια, να μην ξυπνησει στο 20λεπτο, να μην…να μη…..να μην….!!! Ετσι εχανα πολλες μοναδικες στιγμες…. Κι εννοω φυσικα τα φιλακια της καληνυχτας…!!!
Το αγχος με εκανε να εστιασω στο να τον αποκοιμησω και να τον βαλω οσο πιο προσεκτικα γινεται στην κουνια…μετα εφευγα σαν τον κλεφτη απο το δωματιο για να μην ακουστει ο παραμικρος θορυβος.
Τωρα ομως που το ζουζουνι εγινε Βαγγελινος και πηρε προγραμμα στον υπνο δηλωνω πως οι καληνυχτες μας ειναι ενα απο τα πολυ ωραια κομματια μεσα στη μερα μας. Το απολαμβανουμε και οι δυο και μπορω να πω οτι μας βοηθαει να δεθουμε ακομα πιο πολυ…. Αφου τελειωσουμε με τη ρουτινα μπανιο-ντυσιμο κλπ τον παιρνω αγκαλια και καθομαστε στην κουνιστη πολυθρονα που εχω στο δωματιο του. Αφιερωνουμε ενα δεκαλεπτο στο να κανουμε αγκαλιτσες και φιλακια και παιχνιδακια… Αυτος χαλαρωνει και σιγα σιγα παιρνει απο μονος του θεση νανι (που τη λεω εγω). Μερικες φορες τον πιανουν οι ζουζουνιες του… Τοτε το ριχνουμε στο γαργαλητο και τα ματακια του κλεινουν γελαστα…. Λατρευω αυτες τις στιγμες…. Οταν τον ακουμπαω στην κουνια του νομιζω οτι ολη μου η αγαπη, η προσοχη, οι προσευχες και η εννοια βρισκονται στο φιλι που αφηνω μαλακα μαλακα στο μαγουλακι του για να παρω σαν απαντηση εναν νυσταγμενο αναστεναγμο ευχαριστησης…
Ας γευομαστε την καθε στιγμη λοιπον χωρις αγχος. Αυτη ειναι η συμβουλη μου. Απο τοτε που επαψα να αγχωνομαι για μερικα πραγματα τα απολαμβανω πολυ περισσοτερο… Ας μη χανουμε στιγμες απο τα παιδακια μας απλα και μονο γιατι εχουμε αγχος και φοβο για τις λεπτομερειες… Να ψαχνουμε την ουσια σε καθε στιγμη γιατι οι στιγμες γινονται παρελθον με μια ανασα.
Καληνυχτα σας….
Σας φιλω γλυκα….
Ελενα Μ.
Αχ αυτό το άγχος…τα καταστρέφει όλα! Χαίρομαι που βρήκατε τις ισορροπίες σας Έλενα, είναι πολύ γλυκές αυτές οι στιγμές της καληνύχτας! Εγώ τρελαίνομαι να τους δίνω ρουφηχτά φιλάκια στα μάγουλα, όταν φυσικά έχουν κοιμηθεί βαθιά και να χώνω τη μύτη μου στα λαιμουδάκια τους, για να πάρω λίγη από την ανύπαρκτη "μωρουδίλα"…χιχιχι Καλημέρα
Τώρα Μαράκι ξεθαρεύω κι εγώ η αλήθεια είναι και δίνω κι εγώ κανένα ρουφηχτό φιλί όντας κοιμισμένος ο μικρός!!! Αυτά τα κλεφτά είναι από τα καλύτερα!!!! Καλημερεεεςςς και καλό μήνα να έχουμε!!!!
Αχ αυτό το άγχος…τα καταστρέφει όλα! Χαίρομαι που βρήκατε τις ισορροπίες σας Έλενα, είναι πολύ γλυκές αυτές οι στιγμές της καληνύχτας! Εγώ τρελαίνομαι να τους δίνω ρουφηχτά φιλάκια στα μάγουλα, όταν φυσικά έχουν κοιμηθεί βαθιά και να χώνω τη μύτη μου στα λαιμουδάκια τους, για να πάρω λίγη από την ανύπαρκτη "μωρουδίλα"…χιχιχι Καλημέρα
Έλενα μου,
Συμφωνω και επαυξάνω!! Έχασα κι εγω αρκετές στιγμές και με την δώρα αλλά και με την μικρή Κ ειδικά τις πρώτες 3 ημερες.
Ευτυχώς και στις δυο περιπτώσεις πηρα μπροστά σχετικά γρήγορα!
Και ναι! Νομίζω η στιγμή της καληνύχτας ειναι απο τις καλύτερες!!
Αχ…αληθεια Μαρθακι μου πως ειναι να το ζεις εις διπλουν??? Ευτυχισμενη μαμα!!!! Ο Βαγγελινος στελενει φιλια και στις δυο κουκλες σου!!!!
Έλενα μου έτσι είναι. Στην αρχή ολες μας χανόμαστε λίγο μεσα στο αγχος αλλα τωρα που έχει περάσει καιρός βλέπω οτι οι πιο σημαντικες στιγμες κρύβονται στα πιο μικρά πράγματα. Φτάνει να είσαι χαλαρή και να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά!
Τον πρωτο καιρο λειτουργουσα τοσο μηχανικα να μην ξεχασω τπτ που εχανα πολυ μαγεια… Ευτυχως το καταλαβα σχετικα νωρις κοριτσι μου!!!! Να χαιρομαστε τα παιδακια μας!!!
Να κρατας τις στιγμες και πολλες φωτογραφίες και κειμενακια. Ενα μυαλο χειμωνα καλοκαιρι τι να πρωτοκανει. Ολα θα γινουν!
Σμουτσ
Αθανασία