ΒΙΒΛΙΟ / ΘΕΑΤΡΟ

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Σοφία Δημοπούλου για το βιβλίο της “Πως υφαίνεται ο χρόνος”

Pinterest LinkedIn Tumblr

Σήμερα έχω τη μεγάλη χαρά να φιλοξενώ ακόμα μια συνέντευξη από μια κυρία που έχει να μας συστήσει ένα πολύ καλό βιβλίο. Η κα Σοφία Δημοπούλου με αφορμή το βιβλίο της “Πως υφαίνεται ο χρόνος” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός μας μιλά για το βιβλίο και όχι μόνο…

Πρόκειται για ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας από τον 19ο αιώνα έως και σήμερα. Αυτό που θεωρούμε δεδομένο σήμερα, δεν ήταν πάντα για τις γυναίκες στην Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα. Πως οι ζωές δυο γυναικών θα ενωθούν μέσα στο χρόνο ενώ έζησαν σε διαφορετικές εποχές;

Για πάμε να δούμε τι έχει να μας πει η κα Δημοπούλου…

1. Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας.

Είμαι μια εργαζόμενη γυναίκα που ακροβατώ καθημερινά ανάμεσα στην πιεστική καθημερινότητα και την ανάγκη μου για συγγραφή. Είμαι πολιτικός μηχανικός, πολύτεκνη μητέρα και συγγραφέας και ως άνθρωπος πολύ υπομονετική, τελειομανής και εργασιομανής. Αγαπώ τα παιδιά, τα βιβλία, τη φύση και γενικά τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.

2. Τι σας ώθησε να εκφραστείτε μέσα από το γραπτό λόγο;

Έγραφα από μικρό παιδί. Η γραφή ήταν ο τρόπος που πάντα είχα για να επικοινωνώ με τον κόσμο. Ήμουν μοναχικό παιδί και η γραφή με απελευθέρωνε. Σιγά σιγά αυτό άρχισε να γίνεται συνειδητά και οργανωμένα, αρχικά με ποίηση, έπειτα με μικρά πεζά και τα τελευταία χρόνια με μυθιστορήματα.

3. Μπορείτε να μας περιγράψετε το ταξίδι που ξεκινά για ένα συγγραφέα από τη στιγμή που θα συλλάβει την ιδέα για το καινούριο του βιβλίο μέχρι τη στιγμή που θα το πάρει τυπωμένο στα χέρια του;

Το βιβλίο αρχίζει πάντα από την έντονη ανάγκη να θέλεις κάτι να πεις μέσα από μια ιστορία. Προκύπτει σαν φλας η κεντρική ιδέα κι έπειτα γύρω από αυτή χτίζεται μια ιστορία που μπορεί να την υποστηρίξει. Ανάλογα με το ιστορικό πλαίσιο που βάζει ο συγγραφέας, ακολουθούν πολλές ώρες έρευνας και μελέτης κι έπειτα τα υπόλοιπα τεχνικά στάδια· το αρχικό σχεδιάγραμμα, το χτίσιμο των χαρακτήρων, οι επιμέρους σκηνές. Έπειτα η συγγραφή, η επιμέλεια, οι διορθώσεις και τέλος η έκδοσή του. Πολλή δουλειά και πολλά στάδια επεξεργασίας απαιτούνται όχι μόνο από τον συγγραφέα, αλλά και από μια ολόκληρη ομάδα που θα επιμεληθεί την έκδοση. Το ταξίδι του συγγραφέα όμως, για μένα τελειώνει μόλις γράψω τη λέξη «τέλος». Τα υπόλοιπα είναι δουλειά άξιων επαγγελματιών.

4.. Σε ποιο βαθμό επιλέγετε να γράφετε αυτοβιογραφικά;

Δεν έχω γράψει έως σήμερα τίποτα αμιγώς αυτοβιογραφικό. Επειδή όμως καθένας γράφει με τις εμπειρίες του, με όσα έχει ζήσει, με όσα του έχουν γεννήσει συναισθήματα, δεν μπορώ να αποφύγω σε κάθε βιβλίο να υπάρχει και κάτι από εμένα, ανεπαίσθητο τις περισσότερες φορές, αλλά αναγνωρίσιμο από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους.

5. Κατά πόσο επηρεάζεστε από την επικαιρότητα στην προσπάθεια σας να βρείτε το θέμα του επόμενου βιβλίου σας;

Το θέμα κάποιου βιβλίου μπορεί να προκύψει μέσα από κάτι που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στην καθημερινότητά μου, κάτι που μου διηγήθηκαν ή κάτι που άκουσα. Ασφαλώς και η επικαιρότητα παίζει ένα ρόλο, οι ανθρώπινες ιστορίες όμως είναι αμέτρητες και κάποιες από αυτές διαχρονικές. Επομένως δεν είναι η επικαιρότητα που καθορίζει τα θέματά μου, αλλά ο άνθρωπος και η μοίρα του μέσα στο χρόνο.

6. Ως αναγνώστρια λατρεύω το happy end σε ένα βιβλίο και μάλιστα αυτό το τέλος που όλα τακτοποιούνται ως δια μαγείας, τιμωρούνται οι κακοί και η αγάπη θριαμβεύει. Ξέρετε από την αρχή ότι η ιστορία σας θα έχει ευτυχισμένο τέλος ή είναι κάτι που απλά το οφείλετε στους ήρωές σας;

Η μυθοπλασία αποτυπώνει τη ζωή και στη ζωή δεν έχουν πάντα οι ιστορίες happy end. Οπότε γιατί να έχουν τα βιβλία; Σημασία έχει να κλείνουν τα βιβλία με μια δικαίωση για τους ήρωες ή για ό,τι άφησαν πίσω τους, ώστε να μην μένει ο αναγνώστης με ερωτηματικά.

7. Ποιες ώρες της ημέρας σας αρέσει να γράφετε;

Γράφω συνήθως πολύ πρωί, πριν πάω στο γραφείο και διορθώνω τα κείμενα το βράδυ. Μου αρέσει να γράφω το πρωί, γιατί το μυαλό είναι ξεκούραστο και γιατί έχει επεξεργαστεί στον ύπνο κομμάτια της ιστορίας που έχω δουλέψει αποβραδίς.

8. Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική σας μέρα;

Η συγγραφική μέρα αρχίζει γύρω στις 5:30 το πρωί ως τις 9:30 που πηγαίνω στο γραφείο. Αργά το μεσημέρι γυρίζω σπίτι όπου θα ξεκουραστώ κι έπειτα ξεκινώ την απογευματινή δουλειά πάνω στα κείμενα που έγραψα το πρωί, στην έρευνα ιστορικών πηγών και στην προετοιμασία του κομματιού που θα αναπτύξω την επομένη. Ενδιάμεσα, θα κάνω διάλειμμα μαγειρεύοντας ή κάνοντας κάποια τηλεφωνήματα. Όλα γίνονται με πρόγραμμα, διότι ο χρόνος είναι περιορισμένος και οι υποχρεώσεις πολλές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν υπάρχουν μέρες που μια εκδήλωση ή μια δική μου προσωπική υποχρέωση δεν ανατρέπουν το πρόγραμμα αυτό.

9. Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που ξεκινά τώρα να κυνηγά το όνειρό του να γίνει συγγραφέας;

Να είναι περίεργος για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, να διαβάζει πολλά καλά βιβλία άλλων συγγραφέων, να μάθει καλά την ελληνική γλώσσα που είναι το εργαλείο της έκφρασής μας και να έχει επιμονή και υπομονή, θέληση και πείσμα.

10. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι από το επόμενο σας βιβλίο;

Το νέο βιβλίο που ήδη έχω ξεκινήσει, είναι μια ιστορία περιπετειώδους αγάπης σε μια δύσκολη εποχή και σ’ ένα δύσκολο τόπο. Ξεκινά στα 1910 περίπου στην περιοχή της Ημαθίας και είναι ένα οδοιπορικό στον χρόνο και στο χώρο.

και τέλος…

11. Ως busy woman θα θέλατε να μοιραστείτε με τις γυναίκες που μας διαβάζουν τρία δικά σας μυστικά ομορφιάς;

Αγάπη για τον εαυτό μας και τη ζωή μας, καλόν ύπνο και υγιεινή διατροφή. Τα υπόλοιπα έρχονται δεύτερα. Το καλύτερο καλλυντικό είναι η ευτυχία και η αποδοχή της ζωής μας.

Σας ευχαριστώ πολύ

Σοφία Δημοπούλου

Λίγια λόγια για το βιβλίο: Στο πέμπτο μυθιστόρημα της η Σοφία Δημοπούλου διερευνά τις αντοχές του χρόνου. Τι συμβαίνει με το παρελθόν; Επανέρχεται κάποτε ή είναι καταδικασμένο στη λήθη; Μέσα από την ιστορία που ξετυλίγεται στο βιβλίο της “Πώς υφαίνεται ο χρόνος”, η συγγραφέας υποστηρίζει με σθένος πως το παρελθόν επιστρέφει. Για να μας δείξει τα λάθη μας, να μας θυμίσει τα σωστά που έγιναν και το πού αυτά μας οδήγησαν, να μας δώσει δύναμη κι ελπίδα, να μας υπενθυμίσει πως ό,τι ζούμε το έχουμε βιώσει πάλι και ίσως κάποια στιγμή το βρούμε ξανά μπροστά μας…

Πλοκή: Η Νάνα, μια αρχιτεκτόνισσα που πάσχει από κρίσεις πανικού, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής της αφού καλείται να πάρει σημαντικές αποφάσεις, όπως το να κρατήσει το παιδί που κυοφορεί. Σε μια αναπαλαίωση του αρχοντικού της οικογένειας του Ιωάννη Αντωνόπουλου, ανακαλύπτει ένα παλιό χειρόγραφο από το οποίο μαθαίνει πολλά για την ιστορία της οικογένειας που εντέλει συνδέεται με την ιστορία και της δικής της. Μέσα από το χειρόγραφο μαθαίνει, επίσης, και για την Ανθή Γεραμάκη, η οποία λόγω των προκαταλήψεων της κοινωνίας του τέλους του 19ου αιώνα, αναγκάζεται να στερηθεί το δικαίωμα της μητρότητας, και να αλλάξει ακόμα και την ταυτότητά της. Η τέχνη της –είναι πολύ καλή υφάντρα– και το πείσμα της για ζωή θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί τα κομμάτια του εαυτού της. Η Νάνα θα εμπλακεί συναισθηματικά με την ιστορία της Ανθής και αυτή η εμπλοκή θα τη μεταμορφώσει.
Τους κεντρικούς ήρωες πλαισιώνουν υπαρκτά πρόσωπα, όπως η ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου, ο «καταραμένος» ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος, ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ο Δηλιγιάννης, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ενώ ανάμεσα στα φανταστικά μπαίνουν και ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν τη σύγχρονη Ελλάδα.

Είμαι η Έλενα, αλλιώς η busy mama. Εκπαιδευτικός και μαμά ενός μικρού πρίγκιπα κι ενός μικρού ροζ μακαρόν. Ερωτευμένη πάντα με εκείνο το αγόρι που γνώρισα το 2005 και συνεχίζει ακόμα να με αντέχει. Πιστεύω ακράδαντα ότι μια μαμά δεν παύει ποτέ να είναι και γυναικά. Το busymama.gr έχει ως κέντρο του τη γυναίκα σε όλους της τους ρόλους.

Γράψτε ένα Σχόλιο