ΒΙΒΛΙΟ / ΘΕΑΤΡΟ

Συνέντευξη του συγγραφέα Στέφανου Γανωτή

Pinterest LinkedIn Tumblr
  1. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.

Γεννήθηκα στην Κύμη Ευβοίας αλλά έφυγα από εκεί μικρός. Μεγάλωσα στην Αθήνα, στην Ακαδημία Πλάτωνος. Όταν ήμουν παιδί η γειτονιά αυτή ήταν γεμάτη αλάνες για παιχνίδι, περιβόλια, μπαξέδες και φυσικά υπήρχε εκεί -όπως και σήμερα- το υπέροχο πάρκο, γεμάτο εκπλήξεις και ευκαιρίες για παιχνίδι. Μεγάλωσα και σπούδασα στο πανεπιστήμιο γαλλικά και έγινα καθηγητής στο σχολείο. Η μεγάλη μου αγάπη είναι η μουσική, ο χορός και φυσικά η συγγραφή βιβλίων για μικρούς και μεγάλους. Είμαι μπαμπάς, έχω τέσσερα παιδιά και για την ώρα ζω σε ένα προάστιο της Αθήνας, τον Άγιο Στέφανο.

2. Πώς αποφασίσατε να εκφραστείτε μέσα από το γραπτό λόγο και μάλιστα για ένα δύσκολο κοινό όπως είναι τα παιδιά;

Πάντοτε έλεγα παραμύθια στα παιδιά μου όταν ήταν μικρά. Εξάλλου αυτό αγαπούσα πολύ και στον πατέρα μου που έκανε το ίδιο όταν ήμουν εγώ μικρό παιδί. Όταν ξεκίνησα να είμαι δάσκαλος χορού σε δημοτικά σχολεία, αντιλήφθηκα ότι τα περισσότερα παιδιά δεν είχαν ακούσει σχεδόν ποτέ ένα προσωπικό παραμύθι από τους γονείς τους, παρά μονάχα κάποια κλασσικά, χιλιοειπωμένα παραμύθια και πιο πολύ από τις δασκάλες τους στο νηπιαγωγείο παρά από τους γονείς τους. Έτσι κάθισα και ασχολήθηκα να τους γράψω εγώ κάποια δικά μου, καινούργια που να έχουν σχέση με τη δικιά τους ζωή και με τα ενδιαφέροντα και τους προβληματισμούς τους. Αργότερα θέλησα να γράψω σε κάποια συγκεκριμένα παιδιά παραμύθια αφιερωμένα προσωπικά στο καθένα από αυτά και ιδιαίτερα στη μικρή μου φίλη την Κωνσταντίνα που της έχω αφιερώσει πολλά παραμύθια. 

Όσον αφορά στη δυσκολία του παιδικού αναγνωστικού κοινού αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Τα παιδιά δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις με κάτι φτηνό και πρόχειρο. Στην ηλικία αυτή μέχρι τα έξι τους χρόνια  διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους και σαν να το ξέρουν μέσα τους έχουν πολύ έντονα ανεπτυγμένο το κριτήριο της αισθητικής τους. Ξέρουν πολύ καλύτερα από εμάς τι είναι αυτό που θέλουν και γι αυτό το λόγο έχουν μεγάλες απαιτήσεις και προσδοκίες από τον γονιό και από τον δάσκαλο και έτσι πρέπει να κάνουν.

3. Πόσο εύκολο είναι να προσεγγίσεις τα θέλω ενός μικρό παιδιού και να καταφέρεις να το κερδίσεις μέσα από τις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου;

Είναι πολύ δύσκολο εκτός και αν καταφέρεις έστω και για λίγο να γίνεις ξανά κι εσύ μικρό παιδί και να μπεις στην ψυχολογία του. Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται πολλή δουλειά και μερικές φορές είναι πολύ σκληρό γιατί ανακαλύπτεις ξαφνικά ξεχασμένες πτυχές του χαρακτήρα σου, των δικών σου «θέλω» και τότε πολλές φορές πληγώνεσαι αναλογιζόμενος το πόσο έχεις αλλάξει, πόσο έχεις αλλοτριωθεί σε σχέση με αυτό που ήσουν και αυτό που ονειρευόσουν να γίνεις κάποτε.

Οι πρώτες σελίδες είναι οι πιο δύσκολες να τις γράψεις γιατί είναι αυτές που θα κερδίσουν τον μικρό αναγνώστη και θα τον κάνουν να θελήσει να διαβάσει το παραμύθι. Είναι επίσης αυτές που πάντοτε μένουν στη μνήμη του ακόμα και όταν αυτός μεγαλώσει. 

4. Πως εμπνευστήκατε το βιβλίο σας αυτό;

Το βιβλίο αυτό προέκυψε από την ανάγκη μου να μιλήσω στους γονείς ενός δημοτικού σχολείου πάνω στο θέμα της «απουσίας του γονιού από τη ζωή του παιδιού του». Είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα για να το διαχειριστεί κανείς με διακριτικότητα και εφόσον μου ζητήθηκε από τον διευθυντή μου να το θίξω σκέφτηκα να το κάνω έμμεσα, μέσω ενός παραμυθιού. Η αφορμή ήταν η παρατήρησή μου ότι δεκάδες πιτσιρίκια, μαθητές μου στο σχολείο, με αποκαλούσαν «μπαμπά» και κολλούσαν πάνω μου αναζητώντας την προσωπική επαφή και το χάδι.

5. Πόσο εύκολο είναι να μάθουμε στις νέες γενιές να προστατεύουν τον εαυτό τους και ταυτόχρονα να δημιουργούμε αυτόνομα παιδιά που θα εξελιχθούν σε ανεξάρτητους νέους;

Είναι πολύ δύσκολος αυτός ο συνδυασμός. Απαιτεί πολλή δουλειά από τους γονείς, πρώτα-πρώτα στις μεταξύ τους σχέσεις. Σε δεύτερο επίπεδο απαιτεί χρόνο, ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας, πάντοτε σε συνεννόηση μεταξύ των γονιών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια αληθινή σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Η σχέση επίσης με τους δασκάλους των παιδιών μας και η συνεργασία μας μαζί τους είναι κάτι πολύ σημαντικό το οποίο πολλές φορές δυστυχώς παραβλέπουμε με αποτέλεσμα να χάνουμε την ευκαιρία να έχουμε δυνατούς συμμάχους στη σχέση μας με τα παιδιά μας.

6. Στο βιβλίο σας θίγετε ένα θέμα καυτό σχετικά με τον ποιοτικό χρόνο που ως γονείς πρέπει να περνάμε με τα παιδιά μας. Ποιες συμβουλές έχετε να δώσετε στους σημερινούς γονείς;

Νομίζω ότι απάντησα σχετικά στην προηγούμενη ερώτηση. Να προσθέσω ότι κανείς μας δεν είναι τέλειος και ότι ο καθένας από εμάς είναι «ο καλύτερος γονιός» για τα παιδιά του κι ας έχουμε όλοι μας ατέλειες. Σκεφτείτε τι σημαίνει ο καθένας από εμάς για το παιδί του. Θυμηθείτε την εικόνα που είχαμε εμείς για τον δικό μας «καλύτερο» γονιό όταν ήμασταν παιδιά. Είμαστε το πρότυπό τους, οι πιο όμορφοι, οι πιο έξυπνοι, οι πιο καλοί, οι πιο σημαντικοί άνθρωποι για τα παιδιά μας κι εμείς αυτό δυστυχώς το ξεχνάμε και ασχολούμαστε με χίλια δυο άσχετα πράγματα αντί να καλλιεργήσουμε τη σχέση μας με αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τα παιδιά μας. 

Ας ξεκινήσουμε με το να παραδεχτούμε τα λάθη μας και τις αδυναμίες μας, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας κι ας έχουμε ελαττώματα και αδυναμίες και να προσπαθήσουμε να γινόμαστε εμείς καλύτεροι καθημερινά, δίνοντας έτσι το παράδειγμα στα παιδιά μας. Η παρουσία μας κοντά στα παιδιά μας πρέπει να είναι διακριτική, όχι καταπιεστική. Πρέπει να τα εμπνέουμε και όχι να τα «καπελώνουμε».

Δείγμα από την όμορφη εικονογράφηση του βιβλίου δια χειρός Δήμητρας Λαμπρέτσα

7. Σε ποια ηλικία κατά τη γνώμη σας θα πρέπει ένα παιδί να αποκτήσει κινητό και πρόσβαση στο διαδίκτυο και κατά πόσο το κινητό είναι καταλυτικός παράγοντας στην αποξένωση μιας οικογένειας;

Το κινητό, όπως και κάθε άλλο μέσο της τεχνολογίας δεν είναι από τη φύση του «καλό» ή «κακό». Αυτό έχει σχέση με τη χρήση την οποία του κάνει ο καθένας μας. Πριν κατακρίνουμε τα παιδιά μας για «υπερβολική χρήση, για κατάχρηση ίσως της σχέσης τους με το κινητό και για αποξένωση από την οικογένεια εξαιτίας της προσκόλλησής τους σε αυτό» ας αναλογιστούμε ποιο είναι το παράδειγμα που παίρνουν από εμάς και τι είναι αυτό που τους αντιπροτείνουμε. 

Κάποτε, όταν δεν υπήρχαν τα κινητά, πάλι υπήρχαν παιδιά αποξενωμένα από την οικογένεια. Τι έφταιγε τότε; Γιατί να ρίχνουμε πάντοτε την ευθύνη σε κάτι άλλο, σε κάποιον άλλον; Από εμάς εξαρτάται και το πότε και το πώς και το πόσο σημαντικό είναι το «υποκατάστατο της παρουσίας μας» στη ζωή των παιδιών μας.

Λίγα λόγια για το βιβλίο του κου Γανωτή:

Η Πολυασχολούπολη και η Τεμπελοχώρα: Ένα τρυφερό παραμύθι για το νόημα της ζωής 

Ένας γίγαντας ξυπνά έπειτα από εκατό χρόνια. Με το τεράστιο τηλεσκόπιό του βλέπει πως όλα έχουν αλλάξει γύρω του. Δύο πολιτείες έχουν χάσει το μέτρο:  Στην Πολυασχολούπολη οι ενήλικες δουλεύουν πρωί και βράδυ, ενώ στην Τεμπελοχώρα χουζουρεύουν όλο το 24ωρο. Τα παιδιά τους έχουν κάθε λογής παιχνίδια, μα διψούν για προσοχή και αγάπη. 

Ο καλόκαρδος γίγαντας θα αφιερώσει ποιοτικό χρόνο με τους μικρούς κατοίκους των δύο πόλεων, γεμίζοντας τις καρδιές τους με μουσικές και χρώματα. Θα δώσει, παράλληλα, ένα πολύ χρήσιμο μάθημα στους γονείς: Θα τους θυμίσει πως το πραγματικό νόημα της ζωής είναι η ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους.

Η «Πολυασχολούπολη και η Τεμπελοχώρα» του Στέφανου Γανωτή, η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πορφύρα, είναι ένα τρυφερό παραμύθι γεμάτο μελωδίες και πολύτιμα διδάγματα, το οποίο αξίζει να διαβάσουν ακόμη και οι μεγάλοι. Ένα διαδραστικό «πολυβιβλίο», στο οποίο εκτός από την κεντρική ιστορία θα βρει κανείς παιχνίδια και σπαζοκεφαλιές, μια μουσική εγκυκλοπαίδεια και μια ακόμη για τα ζώα, καθώς και ένα CD με τις υπέροχες μουσικές του Γιάννης Ζαχαρέλλη. 

Η Πολυασχολούπολη και η Τεμπελοχώρα

Συγγραφέας: Στέφανος Γανωτής
Εικονογράφηση: Δήμητρα Λαμπρέτσα
Σκίτσα εγκυκλοπαίδειας ζώων: Βασιλική Κεχαγιόγλου

Εκδόσεις: Πορφύρα
Σελίδες: 64

Περιλαμβάνεται CD με τις μουσικές του Γιάννη Ζαχαρέλλη και την αφήγηση του παραμυθιού

Βιογραφικό Σημείωμα του συγγραφέα:
Ο Στέφανος Γανωτής γεννήθηκε στην Κύμη Ευβοίας τον Μάη του 1970 και μεγάλωσε στην Ακαδημία Πλάτωνος, στην Αθήνα. Σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Γαλλική Φιλολογία και από το 2004 εργάζεται στη Β’βάθμια εκπαίδευση. Τον Οκτώβρη του 2016 πήρε απόσπαση ως Συντονιστής Εκπαίδευσης στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στη Μαλακάσα. Ασχολείται  με τη μουσική, τον παραδοσιακό χορό και την αφήγηση. Έχει διοργανώσει και  έχει συμμετάσχει ως μουσικός και ως αφηγητής σε  δεκάδες εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συγγραφέας παιδικών βιβλίων, έχει εκδόσει μέχρι σήμερα τα βιβλία του: «Η Πολυασχολούπολη και η Τεμπελοχώρα», «Η μικρή Κωνσταντίνα και το Φεγγαράκι», «Αντίο Συρία» και «ΣΥΡΙΑ Το ημερολόγιο ενός αποχωρισμού». Το 2015 έλαβε τιμητική διάκριση στο Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου, στο οποίο συμμετείχε με το σενάριό του βασισμένο στο  βιβλίο «Αντίο Συρία» και με δύο ποιήματά του: «Φαρμακονήσι Γενάρης 2014» και «Ειδομένη». Είναι παντρεμένος, έχει τέσσερα παιδιά και ζει στον Άγιο Στέφανο Αττικής.

Είμαι η Έλενα, αλλιώς η busy mama. Εκπαιδευτικός και μαμά ενός μικρού πρίγκιπα κι ενός μικρού ροζ μακαρόν. Ερωτευμένη πάντα με εκείνο το αγόρι που γνώρισα το 2005 και συνεχίζει ακόμα να με αντέχει. Πιστεύω ακράδαντα ότι μια μαμά δεν παύει ποτέ να είναι και γυναικά. Το busymama.gr έχει ως κέντρο του τη γυναίκα σε όλους της τους ρόλους.

Γράψτε ένα Σχόλιο